Beter gezegd groene zonnepanelen op de tuinderij.
Een paar weken geleden was ik sperziebonen aan het plukken. Op zich een activiteit die behoorlijk wat tijd vraagt. Daarom ook fijn om regelmatig om je heen te kijken tijdens het plukken.
Op het naastliggende teeltbed waren de sperziebonen voor de laatste plukperiode van het jaar goed opgekomen. De eerste echte bladeren waren gevormd en de aanblik van deze bladeren, die zich met z’n allen naar de zon richten, deed me denken aan Zonnepanelen. Groene Zonnepanelen.
Dat zijn het overigens ook letterlijk. In de bladeren wordt in de chlorofylkorrels onder invloed van zonlicht, water en CO2, glucose en zuurstof gevormd. Glucose is een bouwstof en energiedrager voor de plant en uiteindelijk ook voor ons en dieren zowel boven als onder de grond.
Ja ook onder de grond. Wist je dat wel 30% van de glucose die in de groene plantdelen (naast bladeren ook stengels en stam) wordt gevormd, uitgescheiden wordt door de wortels van de plant om bodemorganismen te voeden die samenwerken met de plant.
Opbouw van de bodem en vastlegging van CO2 in de bodem vind zo op natuurlijke wijze plaats.
Verder hebben deze zonnepanelen als bijzondere eigenschap dat ze hun panelen mee kunnen bewegen met de zon voor een betere opbrengst. En nog één: Als ze niet meer goed werken, dan worden ze weer helemaal opgenomen in de natuurlijke kringloop.
Een ideaal multifunctioneel paneel lijkt me.