Dit seizoen gebruik ik de tractor op het land slechts heel beperkt.
Dat was “vroeger” wel anders. Na een teelt kwam de tractor van stal met een cultivator of frees erachter en werd het betreffende stuk land bewerkt waardoor het er weer netjes bij lag. Mooi vlak en zoveel mogelijk zwart.
Dat ik de tractor nu minder gebruik heeft te maken met dat het stuk land een stuk kleiner is en dat ik daardoor sneller iets met de hand doe. Ook omdat de werktuigen voor achter de tractor 9 km van het land opgeslagen staan en omdat ik lees en hoor dat het (veelvuldig) bewerken van het land voor het bodemleven en de biodiversiteit op het land en in de bodem niet zo goed is.
Als het kan bewerk ik de grond nu zo oppervlakkig mogelijk en dat werkt warempel ook. Het ziet er daardoor in eerste instantie wat rommelig en slordig uit, maar help op deze manier weer allerlei beestjes om te kunnen leven op de tuin.
de Wenteling op dit moment
Vorige week sprak ik bij het land een vogelaar. De bloemenstroken aan de buitenzijden van het land zijn zo goed als uitgebloeid. Het is een ongeordend geheel van dorre stengels en oude bloemen met hier en daar nog een levende bloem. Mijn ordeningsdrift zegt maaien, de grond bewerken en er een groenbemester in zaaien. Dan ziet het er weer netjes uit voor het oog en ook deels voor mijn gemoed.
Deze vogelaar zei me, voor de vogeltjes is het het fijnst dat je het laat zoals het is en pas in het voorjaar een bewerking doet.
Ik heb naar hem geluisterd en iets in me zei dat natuurlijk ook.
Het ziet er nu zo uit.
De afgelopen dagen zie ik steeds een roodborstje die regelmatig ook prachtig aan het zingen is. Een beloning voor het niet maaien dacht ik.
Zeker omdat het roodborstje me aan mijn moeder doet denken. Als zij vroeger in onze tuin aan het werken was met haar schop, kwam ook vaak een roodborstje tevoorschijn en zat zelfs soms op haar schopsteel. Ze is er dan weer even.
